Blijft er nog iets over om van wakker te liggen?

Alweer een paar pakken van m’n hart, er blijft op deze manier niks meer over om van wakker te liggen, dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Vandaag was het toneel voor de video, vormgeving en geluid. Stiekem werden tussendoor die laatste rottige lichtprobleempjes opgelost maar daar had niemand last van.

Bij het inhangen van de video leek zich vanochtend toch echt een Probleem Van Formaat voor te doen. Het frame van het videoscherm bleek niet zo plat als gedacht, en botste tegen de lampen. Tja, collectief gestaar in de lucht, gekrabbel onder de kin, zweet op diverse voorhoofden. Oei! Wat nu? Stage manager Kees kreeg het gouden idee: “We doen fries 3 van de 20 naar de 23, dan koppelen we de 19 en de 20, en halen uit licht 6 een paar barndoors weg, dat ziet niemand”. Instemmend gemompel. Actie. Opgelost! Zoef – omhoog! Zoef – omlaag! En geen gerammel meer. Mooi. What’s next?

Ah, natuurlijk: de vormgever. Met vast veel noten op z’n zang. Maar laat die nou stikgelukkig worden van wat we hebben bedacht en voorbereid! Er wordt gecomponeerd met doeken, linten, kabeltjes, kettingen en nog veel meer wat ik nog niet mag verklappen.

Terwijl ik even niet kijk is in de foyer alvast een complete disco-set voor het feestje van zaterdag verrezen. De maanden van voorbereiden en delegeren betalen zich uit: iedereen weet wat er moet gebeuren – en doet dat vervolgens ook. Op het toneel is het zo stil dat het bijna eng wordt. De belichters kijken een uurtje zorgelijk als het aansturen van een bepaald type spot maar niet wil lukken. Opschieten, want zo meteen komen de televisiebelichters, dan moet de boel het wel doen. En gelukkig, net binnen de tijd verraadt een paarse gloed een overwinning op de materie.

Eten op een terras op het Vrijthof, om niet te vergeten dat we in zo’n mooie stad zijn. De ober van de Perroen noemt ons vrienden. Houden zo, tot en met zondag.

Vanavond repeteren voor het gala van zaterdag. Ohh de presentatrice komt op in een duizelingwekkende jurk! Na twee dagen bouwen komt alles bij elkaar, dat blijft een magisch moment. Alle kabelsjouwerij leidt ineens tot prachtige lichtstanden, muziek, video- en toneelbeelden. Er valt nog genoeg te slijpen, maar daar is ’t een repetitie voor. ‘Vliegende start’, om met de televisiebelichter te spreken. Maar iedereen is blij.

Vanaf morgen komen één voor één de gezelschappen binnen. Morgen om deze tijd moeten er vijf voorstellingen belicht zijn. Gelukkig, dat houdt de spanning erin.

Maar nu is het tijd voor een biertje. Proost!

Eerder gepubliceerd op Cultuurpodium Online.