Kwestie van wennen aan een nieuw systeem

“Hardlopen in de regen, daar begin ik niet aan. Buitje onderweg oké, maar vertrekken in de regen? Ben je wel goed bij je hoofd?” Zo dacht ik er al jaren over, maar vanochtend won toch de zin in lopen het van de tegenzin in regen. En eerlijk: het was helemaal niet erg. Het was eigenlijk wel prima. Echt een kwestie van wennen dus, net als aan een nieuw systeem.

Hier moest ik aan denken toen een collega een anekdote met me deelde. Hun nieuwe planningssysteem heeft mooie schermen, ook voor mobiel, met informatie op maat voor elke afdeling, waarop je precies ziet wat er vandaag te doen is, en wat jij daarvoor moet doen. Dus hij zei tegen de teamleider van de afdeling gebouwbeheer: “Misschien lopen jullie hier straks met iPads in plaats van met een stapel uitgeprinte werklijsten.” De volgende dag hoorde hij de man tegen een andere collega zeggen: “Degene die roept dat wij straks met iPads lopen, die is niet goed bij z’n hoofd!” Uitdaging: hoe krijg je zo iemand zo ver dat-ie de digitale informatievoorziening een kans geeft?

Tijd nodig
Hoe kwam ik zo ver dat ik een keer ging hardlopen in de regen? Ik zag anderen het gewoon doen, en ze zagen er niet uit alsof ze niet goed bij hun hoofd waren maar waren gewoon lekker aan het lopen met een regenjackje aan. En ik wil graag drie keer per week lopen, terwijl het gewoon niet altijd perfect loopweer is. Dus ik begon stiekem te twijfelen aan mijn eigen stelligheid. En vanochtend deed ik het gewoon. Ik zei nog: “Misschien ben ik over vijf minuten wel weer terug.” Maar dat gebeurde niet. Misschien heeft de man van gebouwbeheer ook wel zo’n proces nodig. Hij kijkt het een tijdje aan, ziet anderen overstappen van papier op digitaal, ziet dat hen dat niet schaadt maar misschien wel voordeel oplevert. En op een mooie dag is het zo ver: hij vraagt een iPad aan. Wie weet maakt hij dan steeds minder printjes. Hij heeft gewoon even tijd nodig.