TOT

Michele Rizzo (Italië) - Reaching

Voor de Italiaanse choreograaf Michele Rizzo is de club dé plek waar tijd en ruimte, dag en nacht in elkaar overvloeien. De gedeelde ervaring in de club, van lichamen die één worden met de opzwepende muziek, biedt een nieuw gevoel van gezamenlijk doorleefde rituelen. Niet voor niets wordt de beruchte nachtclub van Berlijn, Berghain, door velen aangeduid als ‘de kerk’.

De bedwelmende energie van een raveparty vertaalde Rizzo al eerder esthetisch en choreografisch in zijn dansstuk HIGHER (2015) en de op de locatie aangepaste HIGHER xtn. (2018) voor het Stedelijk Museum. Beide stukken vormden een reflectie op de geschiedenis van de dans die altijd nauw verbonden is geweest met religieuze rituelen; in diverse culturen wordt dans immers gezien als een manier om transcendentie te bereiken. Na Rest (2020) volgt REACHING (2021), het derde deel uit de trilogie waarin Rizzo dans en beweging benadert vanuit de ravecultuur.

Rizzo ontwikkelde het dansstuk toen de pandemie de wereld al een tijdje in zijn greep hield met alle sociale beperkingen van dien. REACHING heeft daarmee een extra lading gekregen. Veertien performers vieren wie ze zijn: bewegende lichamen, fundamenteel alleen, maar verbonden in het verlangen om samen te smelten.

De soundscape van de Belgische componist en performance artist Billy Bultheel, steeds harder in ritme, is de stuwende kracht van het stuk. De dansers benaderen elkaar eerst voorzichtig, maar ontwikkelen gaandeweg een gemeenschappelijke dynamiek. Het tempo van hun bewegingen versnelt bijna ongemerkt, overgaand van zachte passen naar een climax. Deze overgang van rust naar opwaartse kracht, van solitair naar samen, maakt het verlangen naar dingen die we misschien niet helemaal kunnen begrijpen, maar wél ons mens-zijn bepalen, tastbaar.

Foto's