Breakdance in een keurslijf
De grote zaal van de Stadsschouwburg Amsterdam zit lekker vol. Een qua leeftijd, kledingstijl en huidkleur gemêleerd publiek. De voorstelling is aangekondigd als “een project dat een brug wil slaan tussen noord en zuid, tussen subcultuur en gevestigde cultuur.” Aan het publiek zal het niet liggen. Een strak beeld: zwarte coulissen, een witte vloer en een witte achtergrond met vier witte lichtvlakken. Een onbeschreven blad waarop van alles mogelijk is. » lees verder over Holland Festival 2011 – Nya van Abou Lagraa
Vogels met een boodschap
Voorop het toneel ligt een zilverachtige strook folie. Het lijkt wel water. Langzaam licht de strook op. De reflectie onthult contouren van het decor en dient als lichtbron voor de eerste scène. Spannend en mysterieus begin!
Een kale man in een lang gewaad snelt als een pinguïn over het speelvlak, wapperend met handen en voeten. Een magere vrouw, met ontbloot bovenlijf en op zwarte pumps, komt heupwiegend vanuit het donker naar voren, zingzegt iets onverstaanbaars, zet grote ogen op, draait met haar bovenlijf, het haar strak in een knot als een ballerina. Een zwaar getatoeëerde man laat zijn bovenlichaam zachtjes golven. » lees verder over Holland Festival 2011 – Birds with Skymirrors
Smakelijk voorproefje
Eén blik op het techniekeiland middenin de zaal zegt genoeg: een beest van een geluidstafel, een lichtcomputer voor bewegend licht en een aantal laptops verraden een stevige rol voor de techniek in deze voorstelling. Er is regelmatig discussie over de vraag of dat nou nodig is: zoveel mooie dure plaatsen verstoken aan de technici en hun apparaten. En soms is een regiecabine of een plaats helemaal achterin de zaal een prima alternatief. Maar bij live muziek met zenders in een akoestisch ingewikkelde zaal als het Muziekgebouw aan ’t IJ, waarbij licht, geluid en video ook nog eens spatgelijk moeten gaan, is plaatsing essentieel voor kwaliteit. » lees verder over Holland Festival 2011 – The Long Count
Het eerste wat opvalt is de maar half gevulde zaal. Hallo, hier gaat een veelbelovende opera in première! Dit zijn de Operadagen Rotterdam! Waar is iedereen? De Rotterdamse Schouwburg doet het beste wat je in zo’n geval kunt doen: de stoelkeuze vrijgeven zodat iedereen dichtbij de spelers kan zitten.
Klanktapijt
Met een bekkenslag begint de muziek. Of misschien is ‘muziek’ niet helemaal het woord. Het is een geluidsdecor, een ‘klanktapijt’ zoals componist Wim Henderickx het noemt. Eén voor één komen de leden van het HERMESensemble op en nemen plaats elk op één van de dertien stoelen. » lees verder over Operadagen Rotterdam 2011 – Medea tussen kunst en kitsch
Potlood en hokjespapier
Nog helemaal niet lang geleden was dat prima gereedschap voor een rooster. Of voor een overzicht van een festivalprogramma.
Excel
Excel is voor velen de volgende stap. Je maakt een seizoensoverzicht en zet dat op een centrale plaats op het netwerk, zodat het hele bedrijf in elk geval op dezelfde lijst kijkt voor het antwoord op de vraag ‘wat hebben we morgen?’ Je maakt een sjabloon met in rijen de medewerkers, in kolommen de dagen van de week; bovenaan noteer je de werkzaamheden en in de cellen de werktijden van de technici of horecamedewerkers. Een adressenlijst van bezoekers, met sorteer- en filtermogelijkheden. Alle donateurs in een werkblad, met achter hun naam de bedragen die ze schenken. » lees verder over Analoog of digitaal – pen en papier of applicatie?
“Wat ga je missen als ik er niet meer ben?” “Iemand om mee te dansen.” Om haar zoon Darren dat ontwapenende antwoord te ontlokken moet Susan de vraag een aantal keren herhalen. Maar het antwoord is allesomvattend. Samen dansen, daar gaat het om in de relatie tussen moeder en zoon Pritchard.
An event with dancing
We zijn een avondje bij hen op bezoek, alles wijst op een ouderwets feestje. Een houten dansvloer met stoelen eromheen, een spiegelbol en een klimpaal, speakers met discoknipperlampen erop, Susan in een strakke glitterjurk waar haar bh onderuit piept. ‘An event with dancing’ – meldt de boventiteling ten overvloede. » lees verder over Festival aan de Werf 2011 – Susan & Darren
Beroepshalve ga ik naar Ünderman van Cirkus Cirkör, een Zweedse groep met een lange circushistorie van wie ik al eens een aanstekelijke voorstelling zag. Ünderman is Zweeds voor onderman: underdog, maar ook de acrobaat die al het zware tilwerk doet, maar niet in de schijnwerpers staat. Terwijl de onderman het werk doet, krijgt de bovenman het applaus. » lees verder over Circusstad 2011 – Ünderman van Cirkus Cirkör
Silent Ballet en Winter Variations – er kan ook teveel stilte en winter zijn
De in 1969 in Israel geboren Emanuel Gat is een veelgevraagd choreograaf. Hij werkte in 2009-2010 als gastchoreograaf bij Noord Nederlandse Dans, en reist met zijn in 2004 in Frankrijk opgerichte eigen gezelschap de hele wereld over. Hij is voor het eerst door Springdance geprogrammeerd met twee stukken: een stille dans voor 8 personen en een duet waarin hij zelf danst. Klinkt veelbelovend. Maar wat is het saai! » lees verder over Springdance 2011 – Emanuel Gat Dance
