Shut up and take my money
Het Ticketing Professionals Congres is altijd een mooie gelegenheid voor presentaties over kaartverkoopblunders. Chris Crossley had een aanstekelijk verhaal over de barrières die theaters opwerpen voor een bezoeker die online een ticket wil kopen. Hij had een hele rits voorbeelden, maar eentje ervan is het verplicht naast een andere bezoeker te moeten zitten.
Terwijl, zeker na de pandemie, bezoekers misschien juist graag een lege stoel naast zich hebben. Of graag op het hoekje willen zitten. Kijk, als een voorstelling gegarandeerd gaat uitverkopen wil je elke stoel bezet hebben. Maar als er ruimte genoeg is in de zaal, waarom laat je mensen dan niet zitten waar ze willen? En ook als het wél uitverkoopt, gaan die losse stoelen er heus alsnog wel uit.
Terug in Nederland zocht ik naar voorbeelden. Gelukkig zag ik dat veel zalen de optie ‘geen lege stoelen toestaan’ inmiddels hebben uitgevinkt in hun systeem. Maar dit zijn twee voorbeelden van waarschuwingen die ik kreeg:
- “Ongeldige stoelkeuze: Minder dan 2 lege stoelen overgeslagen. Graag andere stoelen kiezen.” Hoezo ongeldig? Het leek mij een prima stoel. En eh … staat hier nu dat als ik twee stoelen laat tussen mij en de buur, het wel mag?
- “Stoelen sluiten niet aan. Zorg dat de stoelen die je kiest aansluiten.” Stoelen? Ik klik er maar eentje aan!
Onvriendelijk van toon, en voor de leek onbegrijpelijk. Voor je ’t weet denk ik: “Dan maar niet”. En waarom? Ik kom geld brengen, voor een voorstelling die zo te zien nog best een bezoeker extra kan gebruiken. Just shut up and take my money – de rode loper begint al in de webshop.
