TOT

Drie houten platforms op een verder leeg toneel. De horizon verandert een aantal keren van kleur. Achter elk platform een speaker, erop een danser. Elk een witte spot van voren, tegenlicht kleurt de schaduwen. Sfeervol, maar wat het beeld betreft is alles daarmee wel gezegd. Maar de opwinding van deze voorstelling gaat heel ergens anders over. Doe je ogen dicht en je denkt naar een groep percussionisten te luisteren. Doe ze weer open en je beseft dat alle geluiden uit zes schoenzolen komen.

Ze stampen en schuiven, springen en roffelen, vertragen soms even maar gaan meestal door in een tempo dat je met je ogen doet knipperen. Zulke snelle roffels, zo strak, en dan ook nog met z’n drieën tegelijk. En een dik uur achter elkaar.

De speakers achter de dansers zijn fijn: daardoor komt het geluid echt vanaf het toneel, van bij de dansers, waardoor je als publiek dichtbij hen komt. Het had een tandje zachter gekund zodat je ook nog het directe geluid van de schoenen op het hout hoort vanuit de zaal, maar verder is het beslist mooi gedaan. En eenvoudig is het niet, want er zijn veel verschillende geluidjes en de dynamiek, het verschil tussen keihard stampen en zachtjes aantikken, is enorm.

Genoeg te genieten

Savion Glover staat al vanaf zijn twaalfde als tapper op de planken, speelde in Sesamstraat en leende zijn dans aan de pinguïn in Happy Feet. Hij heeft een cv om U tegen te zeggen en komt bijna nooit in Nederland. Onbegrijpelijk dat de zaal niet afgeladen vol zat. Denkt het Springdance publiek niet van tap te houden, voelen tapdansliefhebbers zich niet aangesproken, en waar zijn de percussiefans? De tap die deze drie mannen laten horen en zien heeft niets met Fred Astaire te maken. Dat klopt. Maar het is wel ongelooflijk goed.

Afrikaans, jazz, hiphop, klassiek, pop – voor de muziekkenner valt er van alles te genieten. Gegrinnik in de zaal wijst erop dat ik niet de enige ben die Smooth Criminal van Michael Jackson herkent. De dansers reageren op elkaar, het publiek leeft mee, klapt en joelt na een mooie solo, een daverend slotakkoord. Wat een aanstekelijke performers, wat een opzwepende ritmes. De energie spat ervan af.

Wat tof dat dit in het festival staat. Het is niet ’typisch Springdance‘, nee. Maar ’typisch wat’ is het wel? Het is percussie met drie lichamen en zes schoenzolen. Het is dans met live muziek, gemaakt door de dansers zelf.

Choreografie en dans: Savion Glover, Marshall Davis Jr. en Keitaro Hosokawa.
Improvography: Gregory Hines
Concept: Original Hooferz

Gezien op 16 april 2011 in het Springdance Festival.

Eerder gepubliceerd op Cultuurpodium Online. Foto van Savion Glover.