Opera van het zuiverste water
Une Flute Enchantée, oftewel Die Zauberflöte. Frans gesproken, Duits gezongen, Nederlands boventiteld. Het paneel met de titels hangt, o wat een feest, tussen de lampen boven het toneel in plaats van helemaal vooraan, zodat ook de voorste rijen zonder nekkramp het verhaal kunnen volgen. De Franse teksten zijn een luchtig commentaar op de gezwollen Duitse liedteksten. Het verhaal is al serieus genoeg. » lees verder over Holland Festival 2011 – Une Flute Enchantée
Breakdance in een keurslijf
De grote zaal van de Stadsschouwburg Amsterdam zit lekker vol. Een qua leeftijd, kledingstijl en huidkleur gemêleerd publiek. De voorstelling is aangekondigd als “een project dat een brug wil slaan tussen noord en zuid, tussen subcultuur en gevestigde cultuur.” Aan het publiek zal het niet liggen. Een strak beeld: zwarte coulissen, een witte vloer en een witte achtergrond met vier witte lichtvlakken. Een onbeschreven blad waarop van alles mogelijk is. » lees verder over Holland Festival 2011 – Nya van Abou Lagraa
Vogels met een boodschap
Voorop het toneel ligt een zilverachtige strook folie. Het lijkt wel water. Langzaam licht de strook op. De reflectie onthult contouren van het decor en dient als lichtbron voor de eerste scène. Spannend en mysterieus begin!
Een kale man in een lang gewaad snelt als een pinguïn over het speelvlak, wapperend met handen en voeten. Een magere vrouw, met ontbloot bovenlijf en op zwarte pumps, komt heupwiegend vanuit het donker naar voren, zingzegt iets onverstaanbaars, zet grote ogen op, draait met haar bovenlijf, het haar strak in een knot als een ballerina. Een zwaar getatoeëerde man laat zijn bovenlichaam zachtjes golven. » lees verder over Holland Festival 2011 – Birds with Skymirrors
Smakelijk voorproefje
Eén blik op het techniekeiland middenin de zaal zegt genoeg: een beest van een geluidstafel, een lichtcomputer voor bewegend licht en een aantal laptops verraden een stevige rol voor de techniek in deze voorstelling. Er is regelmatig discussie over de vraag of dat nou nodig is: zoveel mooie dure plaatsen verstoken aan de technici en hun apparaten. En soms is een regiecabine of een plaats helemaal achterin de zaal een prima alternatief. Maar bij live muziek met zenders in een akoestisch ingewikkelde zaal als het Muziekgebouw aan ’t IJ, waarbij licht, geluid en video ook nog eens spatgelijk moeten gaan, is plaatsing essentieel voor kwaliteit. » lees verder over Holland Festival 2011 – The Long Count
Het eerste wat opvalt is de maar half gevulde zaal. Hallo, hier gaat een veelbelovende opera in première! Dit zijn de Operadagen Rotterdam! Waar is iedereen? De Rotterdamse Schouwburg doet het beste wat je in zo’n geval kunt doen: de stoelkeuze vrijgeven zodat iedereen dichtbij de spelers kan zitten.
Klanktapijt
Met een bekkenslag begint de muziek. Of misschien is ‘muziek’ niet helemaal het woord. Het is een geluidsdecor, een ‘klanktapijt’ zoals componist Wim Henderickx het noemt. Eén voor één komen de leden van het HERMESensemble op en nemen plaats elk op één van de dertien stoelen. » lees verder over Operadagen Rotterdam 2011 – Medea tussen kunst en kitsch
“Wat ga je missen als ik er niet meer ben?” “Iemand om mee te dansen.” Om haar zoon Darren dat ontwapenende antwoord te ontlokken moet Susan de vraag een aantal keren herhalen. Maar het antwoord is allesomvattend. Samen dansen, daar gaat het om in de relatie tussen moeder en zoon Pritchard.
An event with dancing
We zijn een avondje bij hen op bezoek, alles wijst op een ouderwets feestje. Een houten dansvloer met stoelen eromheen, een spiegelbol en een klimpaal, speakers met discoknipperlampen erop, Susan in een strakke glitterjurk waar haar bh onderuit piept. ‘An event with dancing’ – meldt de boventiteling ten overvloede. » lees verder over Festival aan de Werf 2011 – Susan & Darren
Beroepshalve ga ik naar Ünderman van Cirkus Cirkör, een Zweedse groep met een lange circushistorie van wie ik al eens een aanstekelijke voorstelling zag. Ünderman is Zweeds voor onderman: underdog, maar ook de acrobaat die al het zware tilwerk doet, maar niet in de schijnwerpers staat. Terwijl de onderman het werk doet, krijgt de bovenman het applaus. » lees verder over Circusstad 2011 – Ünderman van Cirkus Cirkör
TOT is thuis in de wereld achter de schermen bij grote internationale theaterproducties. Oprichter Marijcke Voorsluijs was 10 jaar inspiciënt op tournee en is verklaard dansliefhebber. Sinds 1997 is TOT technisch coördinator voor tientallen internationale gezelschappen en festivals. TOT deelt met behulp van moderne webtechnieken graag zowel theaterliefde als praktische informatie.
Je vindt in dit gedeelte van de site:
