Pitié – mededogen met mensen van vlees en bloed
Mensen van vlees en bloed. Dat zijn de dansers in de voorstelling Pitié van Alain Platel, te zien in Carré tijdens het Holland Festival. Ooit iemand een ander zien optillen aan een handvol buikvel? Wel eens minutenlang naar 10 ondersteboven hangende ruggen gekeken, naar 20 rollende schouderbladen? Precies.
En denk bij ‘dansers’ vooral niet aan ballerina’s die als chocolaatjes in een doosje op elkaar lijken. Deze mensen hebben elk een geheel eigen expressie, die ze in deze voorstelling niet hoeven te verbergen. Sierlijke acrobatiek, spastische trekken en streetdance-achtige stunts ontstaan als vanzelfsprekend uit alledaagse bewegingen. » lees verder over Holland Festival 2009 – Pitié
Opening Holland Festival – teveel solo en te weinig duet
De verwachtingen zijn hoog gespannen. Ze zijn in superlatieven aangekondigd, Mikhail Baryshnikov en Ana Laguna: hij “wereldwijd bekend”, zij “sterdanseres”, dansen “speciaal voor hen gecreëerd” werk. De koningin zit op rij 1. Dit moet de perfecte openingsvoorstelling worden.
Beiden hebben een CV om U tegen te zeggen en zijn de vijftig ruim gepasseerd. Ze grossieren in prijzen en onderscheidingen en hebben de wereld aan hun voeten. Wat een eer dat ze hier zijn!
» lees verder over Holland Festival 2009 – Mikhail Baryshnikov en Ana Laguna
Sidi Larbi Cherkaoui is een choreograaf die ik al jaren volg. Het C de la B van Alain Platel is de ‘stal’ waar hij begon. Intussen heeft hij als freelancer een indrukwekkend cv opgebouwd, en werkt regelmatig bij Het Toneelhuis, dat nu Origine produceert. Sutra, ook van zijn hand, wordt vast één van de hoogtepunten van Julidans. Vanavond is hij er niet bij, want werkt in New York aan een volgend project. Maar zijn handschrift is herkenbaar.
» lees verder over Origine in Amsterdam
‘Cursive writing’ is de benaming die Chineestaligen in het Engels gebruiken voor wat wij ‘Chinese kalligrafie’ noemen. En daaraan moet ik steeds denken tijdens Wild Cursive van Cloud Gate Dance Theatre uit Taiwan, op bezoek in Het Muziektheater in het kader van de Gastprogrammering.
Want het is of ik een kalligraaf aan het werk zie, met dansers als penselen. Soms schrijft hij een enkel teken, dan weer een hele zin achter elkaar. Soms formuleert hij bedachtzaam en bijna in slow motion, dan weer snel en zwierig. Soms plaatst hij een zwaar accent, dan weer tekent hij lichtvoetig of maakt een hoge sprong van het ene karakter naar het andere.
» lees verder over Kalligrafie met dansers
Na 25 jaar nog fris als de lente!
Een vol half uur kijk ik naar vier vrouwen die over de grond rollen. Liggen, langzaam omdraaien, steunen op de ellebogen, soms even op de knieën, maar dan weer liggen. En nog een keer. Het verveelt geen moment, want ik weet dat er nog van alles komt. Al die spots hangen er vast niet voor niets, want als voormalig belichter weet ik heel goed dat elke opgehangen spot die in de voorstelling niet brandt, een biertje kost. En die stapel stoelen, en die vier paar schoenen daar – maar vooral voel ik de spanning in de dans. Hoe ontspannen het er ook uitziet, er hangt veel in de lucht.
» lees verder over Rosas Danst Rosas, Anne Teresa De Keersmaeker
Zie twee voorstellingen op een avond en ze gaan in je hoofd met elkaar praten.
Israel Galván: solo, stilte, dicht op de huid, vertelt in alle abstractie een boeiend verhaal, heeft humor door subtiele verwijzingen naar bewegingen uit het dagelijks leven. Prachtige match tussen zaal en voorstelling! Alleen 45 minuten die zon in m’n gezicht was wel wat lang.
Bruno Beltrão: grote lege ruimte, veel afstand tussen dansers en publiek, verhaal dat maar niet door wil lopen, geen relativering, daardoor wordt het een zware zit. Ik ben bijna blij dat het 10 minuten korter duurt dan aangekondigd. Wat is het toch moeilijk hiphopdans uit te tillen boven het niveau van kunstjes-doen. Binnen de scènes lukt dat wel, maar het verhaal als geheel valt telkens stil. » lees verder over Israel Galván en Bruno Beltrão – interessante stille combi
In één weekend het rijke aanbod van de Nederlandse dans
Van urban dance tot klassiek ballet, van gerenommeerde choreografen tot aanstormend talent. Een spannend en divers programma met dansvoorstellingen die je bij de keel grijpen, die rust en verstilling bieden of die interessante kruisbestuivingen aan gaan. Ieder jaar begin oktober in Maastricht. » lees verder over Nederlandse Dansdagen
Netwerkers in de internationale podiumkunsten
JG Baggerman en Lucienne van der Mijle richtten in 2011 in Amsterdam GPAG op. De afkorting staat voor Global Performing Arts Group. Het is een netwerkorganisatie voor theatergezelschappen, producenten, agenten en programmeurs over de hele wereld. Theaters op zoek naar bijzondere programmering, makers die in een ander deel van de wereld voet aan de grond willen krijgen en bijvoorbeeld ambassades die culturele uitwisseling willen stimuleren zijn er klant.
Global Performing Arts Group is de internationaal agent van Nederlandse gezelschappen als The Ashton Brothers, Percossa en Jakop Ahlbom. » lees verder over GPAG – Global Performing Arts Group
