De TOT nieuwsbrief van 12 oktober 2016

Concertkaarten worden vooral op zaterdag gekocht, en niet alleen voor de dag zelf. Zoeken doen we op mobiel, kopen via de desktop. Uitkomsten van een onderzoek naar 6 maanden kaartverkoopgegevens in de VS van o.a. Ticketmaster en LiveNation.

Eventbrite zet machine learning in om ticketfraude te bestrijden. In plaats van te zoeken naar de personen die de kaartjes bestellen concentreert Eventbrite zich op de software die ze daarbij gebruiken. Een belangrijke stap in het kat-en-muisspel tussen verkoper en fraudeur.

Wilko van Iperen, hoofd Digital bij BNNVARA, over televisie versus YouTube, en waarom je niet om YouTube heenkomt als je jongeren wilt bereiken.

Als je nog je schouders ophaalt over ticketfraude en secondary ticketing moet je dit artikel eens lezen. Over wat het de sector kost, de artiesten en de fans. Een vergelijking met een tandarts (een paar alinea’s onder het Iron Maiden affiche) maakt je in één klap duidelijk wat hier zo mis aan is. En lees ook onderaan de conclusie over hoe we dit kunnen oplossen. Niet simpel maar wel noodzakelijk.

In de serie ‘hoe zat het ook alweer?’: Cultuurmarketing zet een aantal do’s en don’ts op een rijtje over de toepassing van privacywetgeving op o.a. e-mailmarketing binnen jouw organisatie.

Raphael Khouri writes about creating a work of queer Arab theatre in secret. “If theatre really exists only in the memory and imagination of the audience, then yes, that’s what our play was. No, not a shred of visual evidence exists for me to prove it happened. Yes, we are considering a new production of the play, in a time and place that will probably go unannounced. And no, our revolution will not be televised.”

“Justice4All, een mooi begrip, maar is het wel zo? Kan het? Tijdens deze bomvolle supersessie gaan we de wereld van opsporing, cyberpesten, twitterende wijkagenten, terrorisme en buurtpreventie onderzoeken.”

“Naast de artistieke leiders van de productiehuizen laten we vooral kunstenaars aan het woord: hoe zijn hun ervaringen binnen productiehuizen, of als begeleiders van jong talent? Waar hebben jonge makers behoefte aan, en zijn productiehuizen daar nog wel de juiste vorm voor? We laten zowel radicale eigenheimers aan het woord als makers die hun loopbaan bij productiehuizen zijn begonnen.”

“The Gig is Up prikt door de luchtbellen van het cloud-koekoeksland van de gig-economie. Tijdens de Cloud Labour Night kijken we achter de glinsterende oppervlakte van het platformkapitalisme geproduceerd door de ideologische machines van Silicon Valley en haar lokale vertakkingen. Wat zijn de kosten van de beloofde flexibiliteit van de gig-economie, en wie draait er voor op? Wordt de gig-economie werkelijk gedreven door passie en creativiteit, of leiden de platformen en clouds ons terug naar de toekomst van een feodaal systeem waarin het enige dat er voor werknemers te vieren valt maximale uitbuiting is?”

Belarus Free Theatre zendt regelmatig voorstellingen live uit, op zoek naar een wereldwijd publiek. Vanavond het heftige en bejubelde stuk Burning Doors met Pussy Riot’s Maria Alyokhina, vanuit Manchester, om 21:00 Nederlandse tijd.

Net gezien in Maastricht: adembenemende couturestukken van Mart Visser naast zijn schilderijen, beelden en wandkleden. Brandt het geld in je zak, dan neem je een schilderijtje mee naar huis. Bij de jurken staan geen prijzen …

Recognition is een virtuele expositie die in de loop van 3 maanden wordt samengesteld en daarna online zichtbaar blijft. Nieuwsfoto’s van Reuters worden vergeleken met kunstwerken uit de collectie van Tate.

De computer herkent objecten en gezichten, analyseert kleur, compositie en teksten, op zoek naar het onderwerp en de context van een foto. Dat levert onverwachte combinaties op, over de grenzen van tijd, plaats en cultuur. “The result will be a time capsule of the world represented in diverse types of images, past and present.”

“Majestueuze houtskooltekeningen komen tot leven in een totaalinstallatie waarin flora, fauna en mensfiguren in elkaar overvloeien tot een surreële wereld. Griffioen speelt in op nieuwe digitale ontwikkelingen door technieken als videomapping toe te passen op haar tekeningen, waarmee ze nieuwe wegen inslaat in haar ambachtelijke kunstpraktijk.”

“In 100 werken van onder meer Kokoschka, Brancusi, Schad, Picasso, Nussbaum, Bacon, Goldin, Trecartin, Dumas, Richter en Rauch toont ‘Zie de mens’ hoe kunstenaars er de afgelopen eeuw in zijn geslaagd via de schijnbaar eenvoudige, overzichtelijke vorm van het portret de rijkdom en complexiteit van de moderne wereld op te roepen.”