TOT

Ik werd voor ieders karretje gespannen. Jullie vertrouwden me. Maar toen lieten jullie me opslokken door de machine en werd ik verpulverd. Mooie geschiedenis over het algoritme vanuit het perspectief van het algoritme.

Op een bepaalde manier waren de Romeinen hun tijd natuurlijk ver vooruit. Zij maakten Europa bereisbaar. Deze datavisualisatie geeft de Romeinse wegen weer als metroplattegrond. Fascinerende combi.

Wat als je dynamic pricing zou invoeren voor tentoonstellingen? Een Netflix-achtige abonnementsvorm voor musea? Dit soort vragen en natuurlijk vooral de antwoorden kunnen zorgen voor nieuwe ideeën.

Vierkant legt het online af tegen rond. Zelfs wat vierkant lijkt, zoals je Facebookprofielfoto, blijkt bij inzoomen afgerond te zijn. Sharp corners hurt you; sharp corners are things to be avoided. Boeiend artikel over vorm en functie.

Als vrouw in de techniek kan ik dit verhaal alleen maar onderschrijven.  Ook ik heb geprobeerd om net zo cool als de jongens te zijn. Maar het is niet cool om seksisme goed te praten. Vrouwen én mannen moeten zorgen voor een veilige omgeving om te zijn wie je wilt zijn.

Als je de media in zijn algemeenheid niet vertrouwt, ben je bereid te betalen voor die media die je nog wel gelooft. Dat blijkt uit Spaans onderzoek. Benieuwd of het hier ook zo werkt, maar daar is vertrouwen blijkbaar iets wat mensen willen belonen.

Nieuw-nieuw-nieuw: de Ticketmaster Assistant: een chatbox voor Facebookmessenger om kaartjes mee te kopen. Ik heb ’m geprobeerd: bij de eerste resultaten zat Limbo (nu in Amsterdam, komend seizoen bij ons op tournee) dus ik ben blij!

Dit is nog maar één voorbeeld van de verwarring en verrukking die deze tentoonstelling bij mij losmaakten. Verrukt over hoe verzorgd alles was, verward over hoe kitsch alles eigenlijk was. Dank je wel Correspondent, nu wil ik dus ook naar Venetië om mij door Hirst te laten verwarren en verrukken.

Mooie gelegenheid om het artikel hierboven eens te bediscussiëren: de Girl Geek Drink in Utrecht. Om 20:00 in café Het Gegeven Paard.

Crystal Pite is op dit moment één van mijn favoriete choreografen. Voor NDT maakte ze het fantastische stuk The Statement, vorig jaar te zien op de Dansdagen. Nu opent ze Julidans: “Fel licht, dreigende onbestemde muziek, stemmen in je hoofd die klinken uit de monden van grimmige clowns die staccato reppen van schuld en verdriet. Die elk detail van de tragedie herhalen, maar je ook als salsa-dansende demonen verleiden tot een vlucht in ontkenning of drugs.” De opening is vrijwel uitverkocht, voor de volgende dag zijn nog kaarten. Ik kijk ernaar uit!

West-Afrikaanse dansgrootheid Germaine Acogny in een solo die Olivier Dubois voor haar maakte. In een kooi (die me al heel wat hoofdbrekens gekost heeft), met na de pauze Konfo, een danstheatervoorstelling van de culturele Amsterdamse jongerenorganisatie Untold.

Tot slot een beeldendekunsttip. In de Pijp (galerie Juliètte Jongma) loopt de expositie Brick wall, brickwall in the mall, who’s the prettiest of them all. Met onder andere nauwkeurig nagemaakte birckenstocks in smeltend ijs . In his work, he seems to reflect on the changing city, its wealth, its leisure and its extreme focus on lifestyle. Kijk hier voor meer informatie.